وصیت نامه حماسی امام رحمه الله علیه
هلا هلا به کجا می روید برگردید قدم نهید به میدا ن اگر نه نامردید
کجا روید چنین سر شکسته و خاموش کجا روید چنین نیمه جان و نعش به دوش
کجا روید چنین خسته و عرق ریزان کجا روید چنین از رکاب اویزان
در این مقابله با خشم های سنگ به دست چه شد مگر که نماندستتان تفنگ به دست
کدام صخره مگر پایمالتان کرده است؟ کدام صاعقه ایا ذغالتان کرده است؟
عذاب راه ندانسته و رکاب زدید ؟ حساب مزد نکردید و تن به اب زدید؟
ندیده رنج سحاری رهسپار شدید؟ نخوانده رنج سواری چرا سوار شدید؟
هزار صخره در این کوه پای می شکند هزار دره در این ره سوار می شکند
هزار باد از این دشت خاک می روبد هزار سیل در این عرصه پای می کوبد
هزار رهرو گستاخ خاک خورد اینجا هزار غافله از درد جان سپرد اینجا
هزار جمجمه اینجا نشسته بر خاک است که یادگار زره ماندگان بی باک است
هلا هلا به کجا می روید برگردید قدم نهید به میدان اگر نه نامردید
قدم نهید قدم گر به پای ماندستید براوردید نفس گر هنوز هم هستید
ای به امید کسان خفته زخود یاد ارید تشنه کامان غنیمت زاُحُد یاد ارید
سر به سر بادیه بازار هیاهو شده است سنگ قبر شهدا سنگ ترازو شده است
گرچه مَرهب سپر انداخته خیبر باقی ست بت نگویید که شکستیم که بتگر باقی ست
ره دراز است مگویید که منزل دیدیم نیست این پشت نهنگ است که ساحل دیدید
ره دراز است سبک تر بشتابید ای قوم خصم بیدار است یک چشمه بخوابید ای قوم
نه بنوشیم از ین رود که زهر الود است غوطه باید زد و بگذشت که پل فرسوده ست
وای اگر طعمه گردابی شود زورق ما وای اگر پرده تذویر شود بیرق ما
لاله این چمن الوده رنگ است هنوز سپر از دست مینداز که جنگ است هنوز
خیمه بگذار و برو وادیه طوفان جوش است کوه اتش به جگر دارد اگر خاموش است
فتنه می بارد و سنگین ز درو دیوارش هرکه اینجا خفت سیلاب کند بیدارش
اگر بسته و گر نابسته می گویم نگفته بودم و اینک بلند می گویم
نگفته بودم و جنگ است بعد از این سخنم واز دهان تفنگ است بعد از این سخنم
نگفته بودم و خشکیده سالی امده بود و ابر ابر نبود اسمان کپک زده بود
نگفته بود م و دیدم که در دعای درخت زبان سرخ درختند میوهای درخت
دعا قبول شد اری صدای باران بود و قطره ها که ملخ می شدند هنگام فرود
نگفته بودم و دیدم که نان دهان را بست غرور پرواز درهای اسمان را بست
نگفته بودم و دیدم که مرغ ها شغاد شده اند برادران سر تقسیم حق زیاد شده اند
نگفته بودئم و جنگ است انچه می گویم برای اهل فرنگ است انچه می گویم
ملخ اگر چکید از اسمان شما کردید فرو نشست اگر اتشفشان شما کردید
درخت مزرعه را نیمه جان شما کردید و خون پاک مرا نرده با ن شما کردید
فرشته بودید انگونه که شیطان بود و مرد خلاصه در انجا که خوردن اسان بود
برادری به زبان بود ما ندانستسم فقط به خاطر نان بود ما ندانستیم
گمانتان مرود که باد بسته خواهد ماند دهان به لقمه افراد بسته خواهد ماند
هنوز بر لب شمشیرها تبسم هست هنوز حوصله اخرین تهاجم هست
هنوز بارقه ای از غرور من باقی ست هنوز بارقه ای از غرور مردم هست
شکستم و همه گفتند که بر نخواهد خواست شکستم و نشکستم که خوان هفتم هست
سخن خلاصه کنم روشن است ای مردم که اختیار چراغ از من است ای مردم
و روشن است که مغرور وسخت باقی خواهد ماند درخت بعد ملخ هم درخت خواهد ماند
سبب نبودید سوزنده سبب نشوید نجاشی ار نتوان شد ابولهب نشوید
درخت را بگذارید خوب بزرگ شود شبان دهکده بی سگ حریف گرگ شود
به اختیار نباشد نفس نمی خواهم نکرده فریاد ، فریاد رس نمی خواهم
بهشت اگر به شفاعت رسد نخواهم رفت به زور گریه و طاعت رسد نخواهم رفت
شکسته عبدوود است انچه طاعت است مرا و کندن در خیبر شفاعت است مرا
بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده ست شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده ست
اگه دوست داشتی بیا با هم بنویسیم
جات تو جمع ما خیلی خالیه.